Geen straf.nl

Toelichting raadsvrouwe van Kim V.

De behandeling van de strafzaak van Kim V. , de 22-jarige Purmerendse die verdacht werd van de moord op haar twee kinderen, nam ik medio januari 2007 over van de piketadvocaat. Toen ik het dossier op kantoor bezorgd kreeg, dacht ik wat raar, slechts twee ordners in een dubbele moordzaak? De kwantiteit van het onderzoek was niet het enige dat summier was; wat veel ernstiger was voor mijn cliente was het gegeven dat er naar mijn mening in het geheel niet gesproken kon worden over een kwalitatief goed onderzoek. Cliente werd van het begin af aan bestempeld als een jonge moeder die de opvoeding van haar twee kinderen niet aankon en ze om die reden vermoord zou hebben. De verdediging heeft die gedachtesprong nooit kunnen en willen maken. Daarom ben ik op zoek gegaan naar aanwijzingen dat niet cliente maar een ander de kinderen zou hebben vermoord. Ik hoefde gelukkig niet ver te gaan want die twee ordners stonden immers op mijn bureau!Kim heeft altijd ontkend, heel stellig, en verwees naar ene Bennie en diverse malen zowel bij politie als bij haar voorgeleiding bij de rechter-commissaris het verband aangegeven tussen Bennie en het drugsmilieu waar de ex-vriend van Kim actief zou zijn. Je zou er als burger in een rechtsstaat op mogen vertrouwen dat de politie dit scenario uitgebreid zou hebben onderzocht immers men had te maken met een moeder die beschuldigd werd van het ergste wat je een moeder kan verwijten, namelijk opzettelijk je kinderen om het leven brengen. Maar in het dossier was nauwelijks een spoor te vinden van enig onderzoek in een andere richting dan de politie reeds van het begin af voor ogen heeft gestaan, namelijk dat dit het zoveelste familiedrama was. Zelfs het aanbod van Kim om een compositietekening te maken werd door de behandelende onderzoeksrechter (rechter-commissaris), de zaaksofficier en haar toenmalige raadsman volledig genegeerd. Op het eerste gezicht leek het of er een uitgebreid technisch onderzoek was verricht door het NFI. Maar dat was schone schijn; in de woning en op Kim en haar kinderen was DNA van een onbekend man aangetroffen. Niemand sloeg op dit gegeven aan hoewel dit DNA van het allergrootste belang was, het paste namelijk in het door Kim geschetste verhaal. Op mijn vraag aan de Officier waarom dit DNA niet was onderzocht en zelfs niet was weggezet in de DNA-databank van Justitie kreeg ik het antwoord dat het toch ook DNA van bijvoorbeeld de opa van de kinderen of huidige vriend van Kim zou kunnen zijn. Ja die mogelijkheid bestaat inderdaad maar kun je alleen als vaststaand gegeven aanmerken op het moment dat de DNA profielen van bekende en niet betrokken mannelijke personen wordt onderzocht. Als je als verdachte of als advocaat nieuw technisch onderzoek wil laten doen, kun je in Nederland op dit moment slechts bij een instituut terecht en dat is het IFS in Nunspeet. Je kunt natuurlijk ook via de onderzoeksrechter of Officier van Justitie nieuw onderzoek laten verrichten door het NFI maar dat is of je een slager zijn eigen vlees laat keuren. Een ander punt om niet voor het NFI te kiezen, is de ervaring dat dit door justitie bekostigde onderzoekscentrum niet op zoek is naar de waarheidsvinding maar naar onderbouwing van de stellingen van de politie. Dit betekent wel dat je als verdachte of als advocaat zelf de kosten van een nieuw onderzoek moet betalen hetgeen aardig in de papieren kan lopen. Ik heb daar wel voor gekozen en aan de hand van de door ing. Richard Eikelenboom opgestelde contra-rapportage heb ik in februari de rechtbank overtuigd dat er een geheel nieuw technisch onderzoek diende te komen. Uiteindelijk bleek dat er nog steeds, ondanks de afname en uitsluiting van het DNA van de drie meest voor de hand liggende personen in de woning, een profiel van een onbekende man overeind bleef. Een ander punt van onderzoek was de observatie van Kim in het Pieter Baan Centrum om haar geestestoestand te analyseren. Zelden heb ik zo’n subjectief en onvolledige gedragsrapportage gelezen maar wel uitmondend in de meeste zware sanctie die een verdachte kan worden opgelegd namelijk TBS met dwangverpleging. Wederom wordt je dan als verdachte/advocaat voor het blok gezet immers de rechtbank zal in haar overwegingen zeker een dergelijk rapport meenemen en waar kun je terecht voor een tegenonderzoek? Ik heb toen prof. Merckelbach benaderd met het verzoek om eens te kijken wat hij van de PBC-rapportage vond. Voor de goede orde, zo’n tegenonderzoek moet je ook zelf weer betalen want er ligt namelijk al een rapportage. Prof Merckelbach maakte korte metten met de conclusies van het PBC en veegde er volledig de vloer mee aan (zie ook De Telegraaf 17 november 2007). Vervolgens adviseerde hij om twee nieuwe gedragsdeskundigen te benoemen en zij concludeerden dat Kim helemaal niet gestoord was en zeker niet in staat was om zoveel agressiviteit ten toon te spreiden. Haaks dus op de bevindingen van het PBC! Prof. Corine de Ruiter gaf tevens aan dat zij van mening was dat Kim onder druk een bekentenis heeft afgelegd. De verdediging heeft daarnaast nog diverse getuigen gehoord die niet of onvolledig door de politie waren verhoord met betrekking tot bedreigingen aan het adres van diverse betrokkenen in het drugsmilieu hetgeen tot stevige conclusies leidden, namelijk dat de ‘leugens’ van Kim, zo werden haar verklaringen steevast genoemd, zeer wel mogelijk waren en ondersteund werden door derden. Na drie zware zittingsdagen waarbij ook nog eens bleek dat de drie ‘onafhankelijke’deskundigen met de Officier van Justitie een uitgebreid vooroverleg hebben gehad en er alles aan deden om de rapportage van de deskundige van de verdediging onderuit te halen, kwam de Haarlemse rechtbank op 9 november 2007 tot de enige juiste conclusie namelijk vrijspraak met een hele forse veeg uit de pan voor de rechercheurs die betrokken zijn geweest bij dit onderzoek. Het is nu eindelijk te hopen dat het Openbaar Ministerie haar medewerkers de beginselen van een eerlijk proces waarbij de waarheidsvinding altijd voorop dient te staan, eens bij gaat brengen!!

Advocate: Mr. Esther P. Vroegh